وقتی به نظرت نمی ارزه

ممکنه برای هر کسی پیش بیاد که برای خرید به یه فروشگاه بره و بعد از انتخاب کالای مورد نظر، وقتی از قیمت اون کالا مطلع بشه، اون کالا به نظرش به اون قیمت نیارزه و از خرید اون کالا منصرف بشه و براحتی از فروشگاه بیرون بیاد

اما نمیدونم چرا وقتی به یه رستوران یا کافه میریم قضیه فرق میکنه. یعنی بعد از اینکه به منو نگاه می‌کنیم و قیمت ها رو میبینیم، حتی اگه به نظرمون زیادی گرون باشه، بخاطر تعارفاتی که وجود داره، برامون سخته که اونجا رو ترک کنیم. ولی نمیدونم چرا این تعارف ها توی فروشگاههای دیگه وجود نداره یا خیلی کمتره. 

خود من شخصا تجربه های متفاوتی داشتم که، توی این موقعیت رستوران یا کافه قرار گرفتم.

یه بار اینطوری بود که با چند تا از همکار ها به یه کافه رفتیم، و بعد از اینکه دیدیم قیمت ها زیادی گرونه، دنبال چیزی گشتیم که توی منو وجود نداره. یادمه اون موقع توی منو فالوده نبود، وقتی طرف اومد سر میز سفارش بگیره، ما گفتیم فالوده میخوایم، اونم گفت نداربم، ما هم پاشدیم اومدیم بیرون.

از دیگران هم شنیدم که توی این موقعیت به بهانه صحبت با موبایل بیرون رفتن و دیگه بر نگشتن.  خیلی وقتها هم ممکنه توی تعارف بمونیم و هزینه رو تحمل کنیم و بروی خودمون هم نیاریم، مخصوصا اگه با جنس مخالف توی اون موقعیت قرار بگیریم. 

اوایل دوران نامزدیمون بود که با همسر به یه کافه رفتیم، وقتی نشستیم و منو رو نگاه کردم به نظرم خیلی گرون اومد، شاید قیمت ها حدودا ۲ برابر معمول بود.  حدود ۵ دقیقه ای فکر کردم که چی کار کنم، خیلی با خودم کلنجار رفتم. در نهایت به این نتیجه رسیدم که " النجات فی الصدق" . از پشت میز بلند شدم و به مسئول صندوق گفتم منو تون خیلی گرونه. و به همسر گفتم بریم یه جای دیگه. توی اون لحظه کمی خجالت کشیدم، ولی الان که حدود ۲۰ سال از اون موضوع میگذره، هر وقت یادش میفتم، به خودم میگم چه کار خوبی کردم.

حالا نظر شما چیه؟ علت تعارفات بیشتر توی رستوران یا کافه نسبت به فروشگاه های دیگه چیه؟ شماها چی کار میکنید تو این موقعیت؟ کار درست چیه؟